Nieujarzmiona rzeka Bug sama w sobie stanowi nie lada atrakcję turystyczną. Swym odwiecznym rytmem toczy wody, meandrując pośród bezkresnych połaci ląk i szumiących lasów. Tworzy liczne zakola, piaszczyste łachy, porośnięte zaroślami wierzbowymi wyspy, a także charakterystyczne starorzecza o specyficznej florze i faunie. Jako władca tej krainy corocznie zmienia jej wygląd, świadczą o tym podmyte brzegi i urwiste skarpy z wystającymi korzeniami drzew oraz ciągle zmieniające się koryto. Cały ten teren charakteryzuje się unikalnymi krajobrazami. Dominują tu równiny torfowe, wśród których położone są liczne jeziora rozdzielone niewielkimi wzniesieniami. Międzyjeziorne torfowiska, pokryte roślinnością mszysto-krzewinkową, z karłowatymi sosnami i brzozami, porównywane są do miniatury europejskiej tundry i lasotundry, wysuniętej najdalej na południowy zachód w Europie.

Okolice Woli Uhruskiej są niespotykanie dla tej części regionu urozmaicone geograficznie. Mamy tu wyżynny cypel Pagórów Chełmskich tzw. łuk Uhruski, równiny zaliczane do regionu Obniżenia Dubienki i Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego z licznymi jeziorami, torfowiskami czy bagnami. Również dolina Bugu w Woli Uhruskiej zyskuje na uroku dzięki możliwości jej podziwiania z licznych pagórów.

Urozmaicona mozaika terenu oraz rzeka Bug wraz z licznymi starorzeczami już w okresie międzywojennym ściągała do Woli Uhruskiej i Bytynia turystów z Chełma, Włodawy czy Lublina. Już wtedy turyści spędzali wczasy „pod gruszą” korzystając z gościnności miejscowych gospodarzy. Tradycje przyjmowania gości w swoich domach kontynuowane są obecnie przez liczne kwatery agroturystyczne. Od 1995 r. działa w Woli Uhruskiej Nadbużańskie Stowarzyszenie Agroturystyczne, które było prekursorem takiej działalności na terenie powiatów włodawskiego i chełmskiego.

Okolice Woli Uhruskiej odznaczają się wyjątkowymi walorami przyrodniczymi. Znalazło to odzwierciedlenie w ochronie prawnej ok. 60% terenu gminy. Szczególnie cenna jest północna jej część chroniona w ramach Sobiborskiego Parku Krajobrazowego z 3 rezerwatami przyrody (Żółwiowe Błota, Trzy Jeziora i Czapliniec), Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery „Polesie Zachodnie”, oraz wspomniana wcześniej dolina Bugu chroniona w ramach Europejskiej Sieci Ekologicznej NATURA 2000 i Korytarza Ekologicznego Bugu. Występują tu prawem chronione gatunki flory, fauny i awifauny. Możemy się poszczycić jedną z największych kolonii lęgowych czapli siwej, dlatego też sylwetkę tego ptaka umieściliśmy w logo gminy.

Oprócz niezwykłych walorów przyrodniczych na turystów czekają tu liczne atrakcje, specjalnie dla nich przygotowane, a mianowicie:
- strzeżone kąpielisko na starorzeczu Bugu w Woli Uhruskiej z boiskiem do siatkowej
  piłki plażowej i placem zabaw dla dzieci;
- wypożyczalnia sprzętu pływającego – rowery wodne, łódki i kajaki (możliwość
  organizacji spływów Bugiem na trasie Siedliszcze – Wola Uhruska – Zbereże;
- wypożyczalnia rowerów;
- szlaki rowerowe Lublin – Wola Uhruska i Hrubieszów – Janów Podlaski;
- trasa rowerowa Wola Uhruska – Okuninka (Jez. Białe);
- wieża widokowa na skraju doliny Bugu;
- 4 zadaszenia turystyczne;
- bogato oznakowana ścieżka przyrodniczo-historyczna „Dolina Bugu” w Woli Uhruskiej;
- oznakowana ścieżka przyrodnicza „Stulno” na terenie Sobiborskiego Parku
  Krajobrazowego;
- cykliczny Międzynarodowy Plener Plastyczny „Kresy 92” (5-15 sierpnia) wraz z wystawą
  prac poplenerowych;
- prywatne „muzeum” sprzętu domowego użytku w Józefowie;
- schronisko w nowoczesnym budynku Gimnazjum dysponującym pracownią
  komputerową;
- pole namiotowe i kempingowe;
- liczne łowiska wędkarskie.

Można tu odnaleźć również ciekawe obiekty historyczne, takie jak np.:
- wpisane do rejestru zabytków kościół z 1678 r. w Uhrusku wraz z ciekawą dzwonnicą i
  plebanią, cerkiew prawosławna z 1875 r. w Uhrusku czy dawną cerkiew prawosławną
  1890 r. w Kosyniu obecnie kościół;
- zespół parkowo-dworski z XIX w. w Uhrusku;
- cmentarze prawosławne (dawniej unickie) w Uhrusku, Zbereżu i Siedliszczu
- cmentarze katolickie w Kosyniu i Uhrusku (pochowany tu jest w rodzinnym grobowcu
  Leon Kunicki, właściciel dóbr w Stulnie);
- pozostałości cmentarzy ewangelickich w Potokach i Piaskach.

Pamiątki te świadczą o współistnieniu na tych terenach różnych społeczności. Na przestrzeni wieków zamieszkiwali tu Polacy, Ukraincy, Żydzi ale również i Niemcy. Najstarszą historycznie miejscowością w obecnej gminie jest wieś Uhrusk. Pierwsza wzmianka kronikarska pochodzi z roku 1204, kiedy to istniejący tu gród otrzymał w udziale książę Aleksander Wsiewłodowicz. Pod rokiem 1218 wzmiankowany jest Uhrusk po raz drugi, kiedy to książę halicki Daniel Romanowicz umocnił gród, wzniósł w Uhrusku wieżę obronną, klasztor pod wezwaniem proroka Eliasza oraz cerkiew katedralną pod wezwaniem NMP. Jednocześnie władca ustanowił wówczas biskupstwo i diecezję uhruską. W ten sposób Uhrusk stał się w owym czasie stolicą księstwa włodzimiersko-halickiego. Nie długo jednak Uhrusk cieszył się rangą grodu stołecznego, jako że Daniel wkrótce przeniósł swoją i biskupią siedzibę do pobliskiego Chełma, a było to w 1240 r.

Okolice Woli Uhruskiej dzięki temu, że są tu duże obszary zalesione – głównie sosnami oraz dzięki bliskości zbiorników wodnych odznaczają się rzadko spotykanymi walorami klimatycznymi. Duża ilość olejków eterycznych pochodzących właśnie od sosen oraz odpowiedniej wilgotności powietrze wytwarzają swoisty mikroklimat sprzyjający miłemu i zdrowemu wypoczynkowi.